
Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να δημιουργηθούν συνθήκες φαινομενικής έλλειψης βαρύτητας. Δηλαδή μπορούμε να δημιουργήσουμε συνθήκες στις οποίες ενώ μας ασκείται βαρυτική δύναμη εμείς να μην την καταλαβαίνουμε.
Για παράδειγμα έστω ότι ένας άνθρωπος βρίσκεται στο σπίτι του και ζυγίζεται σε μια ζυγαριά. Η ζυγαριά μετράει την κάθετη δύναμη στήριξης F (μέσω της συμπίεσης ενός εσωτερικού ελατηρίου) η οποία στην περίπτωση αυτή έχει μέτρο ίσο με το βάρος B του ανθρώπου στο σημείο που βρίσκεται. (Σημείωση: Το βάρος δεν έχει σταθερή τιμή εξαρτάται από τον τόπο που βρίσκεται ο άνθρωπος καθώς και από την απόσταση του από τη Γη).
Άρα στην περίπτωση αυτή ισχύει: B=F.
Έστω τώρα ότι ο ίδιος άνθρωπος βρίσκεται σε ένα δορυφόρο που εκτελεί τροχιά γύρω από τη Γη. Υποθέτουμε ότι ο άνθρωπος βρίσκεται και πάλι πάνω σε μία ζυγαριά (μέσα στο δορυφόρο όμως αυτή τη φορά). Προφανώς και πάλι θα του ασκείται βάρος γιατί δεν βρίσκεται πολύ μακριά από την επιφάνεια της Γης. Αφού ο άνθρωπος στο δορυφόρο εκτελεί πλέον τροχιά, η συνισταμένη δύναμη που του ασκείται ΣF=B-F (όπου F η δύναμη στήριξης από τη ζυγαριά και Β το βάρος στο σημείο που βρίσκεται) λειτουργεί ως κεντρομόλος. Δηλαδή:
ΣF=mα
B-F=mα
,όπου α η κεντρομόλος επιτάχυνση που δέχεται.
Η ζυγαριά μετράει πάλι την κάθετη αντίδραση F.
Ας δούμε τι μετράει στην περίπτωση αυτή:
B-F=mα
F=B-mα
F=mg-mα
Όπου g η επιτάχυνση της βαρύτητας στο σημείο που βρίσκεται ο άνθρωπος και α η κεντρομόλος επιτάχυνση του δορυφόρου.
Αν η κεντρομόλος επιτάχυνση του δορυφόρου α γίνει ίση με την επιτάχυνση της βαρύτητας, δηλαδή α=g τότε:
F=mg-mg=0
Δηλαδή η κάθετη δύναμη από τη ζυγαριά μηδενίζεται, όποτε δεν ‘πατάει’ πια σε αυτήν με αποτέλεσμα να αιωρείται!
Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος θεωρεί ότι δεν υπάρχει βάρος!