Ο φυσικός John Cramer, ο οποίος όχι μόνο έχει βρει αποδείξεις για τον "ήχο" που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Big Bang, αλλά έφτιαξε και μια προσομοίωση των χαμηλών θορύβων που εκπέμπονται καθώς το σύμπαν άρχισε να υπάρχει.
Μετά από τη Μεγάλη Έκρηξη, το Σύμπαν επεκτάθηκε τόσο γρήγορα, όπου η ύλη στο εσωτερικό άρχισε να ταλαντώνεται με αποτέλεσμα να παράξει έναν υπόηχο. Ο Cramer, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον εξηγεί, "Δεδομένου ότι το πρώιμο Σύμπαν επεκτάθηκε, τα "ηχητικά" κύματα που διαδίδονταν στο πυκνό μέσο, ανακλάστηκαν στην διεπιφάνεια του Σύμπαντος και σχημάτισαν στάσιμα κύματα με αποτέλεσμα η υπερσφαίρα του Σύμπαντος να χτυπήσει σαν καμπάνα."
Το 2003, το διαστημόπλοιο Wilkinson Microwave Anisotropy Probe (WMAP) της NASA έδωσε στους επιστήμονες μια πρωτοφανή εικόνα της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου. Σε ένα άρθρο για το περιοδικό επιστημονικής φαντασίας Analog Science Fiction and Fact, ο Cramer έγραψε πως αυτά τα θερμικά δεδομένα θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μήκη κύματος του ήχου. Με άλλα λόγια, η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, μοιάζει με ένα είδος καταγραφής του "παλμού" της Μεγάλης Έκρηξης.
Για να αναδημιουργήσει τον ήχο της Μεγάλης Έκρηξης, Ο Cramer μετέτρεψε τα δεδομένα του WMAP για τα μήκη κύματος σε ήχο, χρησιμοποιώντας το Mathematica. Προφανώς αυτός ο ήχος έχει περάσει ανεπιστρεπτί, αλλά άφησε το αποτύπωμά του στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου.
Πρόσφατα, ακριβέστερα δεδομένα από το τηλεσκόπιο Planck της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας επέτρεψε στον Cramer να δημιουργήσει ένα ακόμα πιο ακριβές προφίλ του ήχου, το οποίο έχει εξαχθεί ως ηχικικά αρχεία. Τα αρχεία είναι, φυσικά, μια προσομοίωση: η συχνότητα του αληθινού ήχου ανήκει στους υπόηχους και έχει τόσο μικρή συχνότητα που ο Cramer έπρεπε να την αυξήσει 100 επτακισεκατομμύρια φορές (σ.σ. είναι ένας αριθμός που αρχίζει με το 1 και ακολουθείται από 26 μηδενικά!), ώστε να τη βάλει μέσα στο εύρος της ανθρώπινης ακοής.
Mashable
RSS Feed
